یادداشت‌های حمیدرضا صادقی اینجا همه‌اش درد است؛ درد دین!

حسين بن حسن بن محمّد بن إسمعيل بن جعفرالصّادق عليه السّلام در قم ساكن بود و آشكارا شرب خمر مى نمود. روزى به جهت مشكلى به أحمد بن إسحق أشعرى كه در قم وكيل در أمر أوقاف بود مراجعه كرد و أحمدبن إسحق به او اذن ورود نداد و وى را نپذيرفت و او با حال حزن و اندوه به منزلش بازگشت.

معلّی بن خنیس گوید: امام صادق علیه السلام در شبی که باران اندکی آمده بود، به قصد سایبان بنی ساعده از منزل خارج شدند. به دنبال حضرت رفتم. ناگهان از کیسه ای که بر دوش داشتند...

(علامه طباطبائی رضوان الله علیه) فرمودند: در كربلا واعظى بود به نام سيّد جواد ... يك مرتبه گذرش افتاد به قصبه اى كه همه آنها سنی مذهب بودند، و در آنجا برخورد كرد با پيرمردى محاسن سفيد و نورانى؛ و چون ديد سنی است، از در صحبت و مذاكره وارد شد ...

امام مهربانم یا امام صادق علیه السلام در بین معصومین علیهم السلام دارای هزاران شاگرد بودید، ولی حریف آتش زدن و حمله های شبانۀ به بیتتان، دست بسته بردن ها و بزم شراب و . . . نشدید.

ابوبصیر گوید: همسایه ای داشتم که برای حاکم کار می کرد و پول زیادی به دست آورده بود. مجالس ساز و آواز و شرب مسکرات برپا میکرد و باعث آزار من می شد. بارها به او شکایت کردم. ولی دست برنداشت. روزی در پی اعتراضات پی در پی من گفت: ...